ÇARESİZLİK

   

  Fahri yanımdan bir anda kaybolması beni telaşlandırmıştı, nasıl bir belanın içindeydim . Arabadan indim düşünmek için kendime zaman tanıyordum.Bir anda telefonum çaldı.Telefonu açtığımda.Mehmet efendi telefondaydı acilen yanıma gel evladım.Gelirken her ne olursa olsun arabayı durdurma hızlıca gel.Hemen arabaya atladım şoktaydım işler hiçte yolunda gitmiyordu ,   Fahriyi kayıp etmiştim ve Mehmet efendinin bu telaşlı konuşması olayların yolunda gitmediğinin kanıtıydı üçüncü bir şeyi kaldıramazdım arttık .Her şeye rağmen yola konsantre olmaya çalışıyordum.Gözlerim yolda olsa da beynim başka yerlerdeydi sanki.  

                                                           Bir anda yola yabani bir domuzun atlamasıyla frene asılıp direksiyonu kırdım .en son ağaca vurduğumu hatırlıyorum.Gözümü açtığımda Mehmet efendinin söylediği aklıma geldi .Arabadan çıkmam gerekiyordu ancak ayağım sıkışmış ve üstelik arabada ters dönmüş bir haldeydi .Emniyet kemerini açar açmaz kafamın üzerine düştüm . Sıkışan ayağım çıkmıştı ancak ayağımın   derileri soyulmuştu ,acı çekiyordum bir yandan da telefonumu cebimden çıkarmaya çalışıyordum .Telefonu cebimden çıkardım parmaklarım titriyordu olayın şokunu üzerimden atamamıştım .Hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim .Telefonun şebekesi çekmiyordu yola zor bela kendimi attım bir umut  araba gelir diye.Ancak ne gelen vardı nede giden bir an çevreme baktığımda sanki çok garip  bir yere gelmiştim burası neresiydi gerçekten hiç bir fikrim yoktu Gece olmuş karanlık çökmüştü karanlıkla birlikte benim umutlarım tükenmişti artık . gözlerimi kapattım sonsuz bir karanlık. Gözlerim her kapandığında karanlık daha da büyüyordu . Bir an son bir kaç sene aklıma geldi yaptığım işler ne kadar doğruydu bilmiyorum .Mehmet efendinin o son söylediği söz  fahri neredeydi .Bir an hırıltı sesleri gelmeye başladı.Etrafıma bakındım kim o diye bir kaç kez bağırdım ancak cevap gelmedi sanki beni birisi sürekli izliyordu benimle oyun oynuyordu .bir anda yüzlerini seçemediğim gölgeler üstüme çullandılar ben dua okumaya çalışıyordum anca ağzım mühürlenmiş gibiydi. Gözlerimin yuvalarından çıkarmaya çalışıyorlardı bir anda her ikisini de çıkardılar çığlığım kısılmıştı bu öyle bir acıydı ki .bu bir daha görememenin acısıydı.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     Birkaç problemden dolayı ve böyle yazılar yazmaktan sıkıldığım için final yapmak zorunda kaldım arkadaşlar.                                                                                                                                                                                                                1.bölüm için tıklayın

2.bölüm için tıklayın

3.bölüm için tıklayın